PARTNER IN BEELD
"We hebben haast geen lucht kunnen halen en we blijven maar doordraaien."
Arts-microbioloog Inge Huijskens geeft een blik achter de schermen van het Regionaal Laboratorium Medische Microbiologie (RLM).
"Eigenlijk spreek je van een crisis in een crisis, dit is uniek. Wat we nu in een maand opmaken aan materiaal daar deden we vroeger een jaar mee!”
Naast het testen, de testlocaties zijn het ook de testlaboratoria die op dit moment veel in het nieuws komen. Te weinig testmateriaal en veel vraag naar testen zorgen ervoor dat testuitslagen langer duren dan voorheen.
Arts-microbioloog Inge Huijskens van het Regionaal Laboratorium Medische Microbiologie (RLM) geeft aan dat het laboratorium met een dergelijke uitbraak als het coronavirus met van alles rekening moet houden. Met de schaarste van de testkits want doordat het lab enorm is opgeschaald, zijn we veel meer aan het testen. Daardoor is niet alles meer op voorraad.
Hebben nog geen lucht kunnen halen
Het RLM verzorgt de diagnostiek, behandeling en infectiepreventie op het gebied van medische microbiologie en infectieziekten voor huisartsen, verpleeghuizen, verloskundigen, de GGD en ziekenhuizen in de regio Dordrecht/Gorinchem. Zowel de artsen-microbioloog als het laboratorium bieden een 24/7 service. Inge: “Dit betekent voor mij en mijn collega’s dat we sinds het begin van de uitbraak hard aan het werk zijn in het lab. We hebben haast geen lucht kunnen halen en we blijven maar doordraaien. Als organisatie zijn wij daar eigenlijk niet op ingericht, deze crisis vraagt het uiterste van ons. Ik heb enorm respect voor onze analisten die zich al die maanden zonder morren inzetten. We zijn nu in een sneltreinvaart personeel aan het werven en opleiden om onze capaciteit te kunnen opschroeven. Helaas pluk je deze mensen niet zo maar van de straat.” “Nu iedereen getest mag worden, zou je het allerliefste meer diagnostiek willen en dat het steeds sneller kan. Maar dat lukt niet door te weinig materiaal. Je zou willen dat je de uitslag in twee uur kan geven. Zijn we trouwens wel mee bezig om te kijken hoe we dit kunnen organiseren. Dit doen we door testen om te bouwen, nieuwe tests uit te proberen. Voor kleine aantallen lukt dit wel, maar voor zulke grote aantallen wordt dat erg lastig.”
Maatschappij is aan het verharden
“In het begin vond ik dat deze crisis ons verbond, maar nu merk je wel dat de maatschappij aan het verharden is, mensen worden onvriendelijker. Mensen van buitenaf bellen met het lab en eisen een snellere uitslag. Of ze staan gewoon voor onze deur. Mensen willen met vakantie en willen snel hun uitslag. We krijgen gerust te horen dat wij de schuldige zijn waardoor zij niet op vakantie kunnen. Maar geloof me”, zegt Inge, “zoveel testen ineens kunnen wegkrijgen, daar waren we nooit op berekend!” Inge sluit namens het RLM iedere week bij het Kernteam IZB ZHZ overleg aan, maar ook bij andere overleggen is ze betrokken. “Persoonlijk vind ik het leuk dat ik gedurende het hele traject mensen ontmoet waar ik denk ik later ook verder mee kan werken. In de keten kan ik specialisten of vertegenwoordigers van sectoren makkelijker vinden. Maar ook in de regio. Ik heb veel meer contact met andere artsen-microbioloog uit deze regio. Regelmatig zijn we met elkaar in overleg en dit heeft zo zijn voordelen. Tevens heeft mijn vak als arts-microbioloog nog nooit zo vaak in de media gestaan, voorheen waren wij veel meer achter de schermen aanwezig. Nu wordt veel meer aan mij gevraagd en geef ik veel advies. Zo ben ik onderdeel van het Corona commandoteam voor het Albert Schweitzer ziekenhuis.”
Enorme vraag
“Zo maak ik me wel zorgen dat er in de politiek zaken worden besloten waarvan ik me afvraag of dat haalbaar is. Bijvoorbeeld de capaciteit; kunnen alle labs in Nederland en ook die Duitsland die enorme vraag wel aan? Hoe kunnen we ons daarop voorbereiden, terwijl we al sinds maart zo zijn opgeschaald. Hoe moet dit dan aan het einde van het jaar? Ik vind het daarbij belangrijk om te onderstrepen dat iedereen een onderdeel is van de keten. Want een virus of bacterie houdt zich niet aan de grenzen. Met elkaar blijven communiceren en daar waar mogelijk afspraken maken. Want micro-organismen houden zich niet aan grenzen. We blijven structureel in gesprek met onze ketenpartners over hoe we op een betere manier besmetting van infectieziekten aan elkaar kunnen melden en hoe we ermee om gaan.” “Ga je weer terug naar normaal dan hebben we de gewone influenza virussen en bacteriën”, besluit Inge. “Dan hebben we zeker nog genoeg werk te doen. Gedurende de eerste maanden van de coronacrisis zag je dat er vanuit de reguliere zorg minder om diagnostiek gevraagd werd doordat er minder mensen in het ziekenhuis opgenomen werden of naar de huisarts gingen. Dat neemt nu weer toe, dus dat komt er ook nog eens bij naast de testen van mensen met een corona verdenking. Het wordt voor ons alleen maar drukker.”